రాలుగాయి పిల్లవాడు
రాముడనే ఒక బాలుడు
ఆటలకూ అల్లరికీ
ముందుండే కొంటెవాడు
చిన్నపిల్లలను గిల్లుట
తోటి బాలలను కొట్టుట
అలవాటుగ మారిపోయె
తగాదాలు పడుచుండుట
దండనతో మారడాయె
గురువులింక విసిగిపోయె
తండ్రికి విషయము చెప్పగ
అతడేమో తెల్లబోయె
కన్న తండ్రి దిగులుపడెను
తన తండ్రికి చెప్పుకొనెను
కొడుకు యొక్క దుడుకుతనము
అదుపులోన పెట్టమనెను
తాత మనవడిని పిలిచెను
విత్తనాలు అందించెను
ఓపిక తగ్గెను తనకని
అబద్ధాలనూ పలికెను
విత్తనాలు చల్లించెను
తగునీటిని పోయించెను
ప్రతి దినమూ ఉదయమునే
గమనించుట మరువకనెను
ఒకనాడా విత్తులన్ని
మొలకలుగా మారెనన్ని
సంబరాన గంతులేసి
చల్లె గింజలింక కొన్ని
గట్టి గింజ మొలకెత్తుట
నేల పొరలు చీల్చుకొనుట
రాముకెంతొ వింతగొలిపె
మొదలుపెట్టె ఇష్టపడుట
చిన్ని చిన్ని మొలకలుగా
పెరగసాగె ముచ్చటగా
మారాకులు తొడగసాగె
దినదినమూ దివ్యముగా
ఒకనాడొక పరీక్షలో
రాము ప్రథమ స్థానంలో..
గేటు వేయడం మరిచెను
వార్త చెప్పు తొందరలో
అయ్యో! ఒక మేక వచ్చి
పెరటిలోకి చొచ్చుకొచ్చి
మొక్కలన్ని మెక్కసాగె
ఆనందం ముంచుకొచ్చి
రాము గుండెలవిసిపోయె
బావురుమని కూలిపోయె
ప్రాణంలా పెంచుకున్న
మొక్కలన్ని చచ్చిపోయె
మరుసటిరోజున రాముడు
దురుసుతనము చూపలేదు
ఎత్తిన చేతిని దించెను
మొక్క వలెనె కద మిత్రుడు
తాను మొక్క పెంచినట్లు
ప్రాణముగా చూచినట్లు
ఏ తల్లయినా బిడ్డను
ప్రేమగాను సాకునట్లు
ప్రాణుల బాధించరాదు
తల్లులనేడ్పించరాదు
ప్రకృతినీ, ప్రాణులనూ
ప్రేమించుట మరువరాదు
– గుడిపూడి రాధికారాణి,
మచిలీపట్నం.
