Spoorthi

    బాల్యం అంటే ఒకరు ఇస్తే తీసుకోవడం తప్ప.. ఇవ్వడం తెలియని వయస్సు...

ఒంటరి మహిళగా ఆమె పిల్లల బాధ్యతను భుజానేసుకుని, వారిని కంటికి రెప్పలా కాపాడటం అనేది చిన్న విషయం కాదు.

గతేడాదిగా కరోనా వైరస్‌ ప్రపంచాన్ని అతలాకుతలం చేసింది. కరోనా వ్యాప్తి చెందడంతో పాఠశాలలు మూతపడ్డాయి. విద్యార్థులకు ఆన్‌లైన్‌ క్లాసులు తప్పనిసరి అయ్యాయి.

తల్లిదండ్రులు మనకు జన్మనిస్తే.. వైద్యులు పునర్జన్మను ఇస్తారు. కొంతకాలంగా కరోనా వైరస్‌ ప్రపంచమంతా వ్యాపించింది.

       కాశ్మీర్‌లో అందరూ ఈ పెళ్లి గురించే చర్చించుకుంటున్నారు. ఇందులో విశేషం ఏముందీ, వధూవరులులిద్దరూ కొద్దిగా వయసు మీరిన వాళ్లు.. అంతేకదా అనుకోవచ్చు. కాదు, ఇంకా చాలా ఉంది.

         నాలుగు పదులు దాటితే చాలు వృద్ధాప్యంలోకి అడుగెట్టినట్టు కొందరు భావిస్తుంటారు. తాము అశక్తులమని పెద్దగా పనిచేయలేమని అనుకుంటారు.

కార్మిక యూనియన్‌ అంటే కేవలం కార్మిక హక్కుల్ని కాపాడుకోవడం కోసం పోరాటం చేసేదనుకుంటాం. అది మాత్రమే కాదు.. ఈ సమాజం కోసం తన వంతుగా ఆపన్నుల్నీ ఆదుకోవడం.

       రెండు గ్రామాల మధ్య ఉండే బ్రిడ్జే అక్కడి రైతులకు ఆధారం. వ్యవసాయ పనులు చేసుకోవాలంటే ఆ బ్రిడ్జి దాటుకునే వెళ్లాలి. కానీ 2018లో వరద బీభత్సంలో ఆ బ్రిడ్జి కొట్టుకుపోయింది.

ఇతనొక సాధారణ ట్యాక్సీ డ్రైవర్‌. కానీ అసాధారణమైన పనికి పూనుకున్నాడు. గత పాతికేళ్లుగా తన రోజువారీ జీవితంలో కొంత సమయాన్ని పేద ప్రజలకు సేవ చేయడానికే కేటాయించాడు.

అప్పుడు చెన్నై నగరాన్ని వరద ముంచెత్తింది! ఇలాంటి ప్రకృతి వైపరీత్యాలకు ఎవరి జీవితాలు ఛిద్రమవుతాయో ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు. బడుగు వర్గాలు, అణగారిన జనాలే బాధితులక్కడ.

లక్ష్యం ఉండాలేగానీ... అసాధ్యమైనా.. సుసాధ్యం అవడానికి ఆస్కారం ఉంటుంది. కాకపోతే పట్టుదల, కృషి తప్పనిసరి. అలాగే ఈ కుర్రోడు తన కలను సాకారం చేసుకోవాలని ఇల్లు వదిలి పెట్టాడు.