డిజిటల్ పెళ్లి

రోజు సూర్యారావు (అదేనండి సూర్యభగవానుడి) కన్నా ముందే లేచి డ్యూటీ ఎక్కటం అలవాటయిపోయింది. ఒక్కోసారి ఆలోచిస్తే నా జీవితం మీద నాకే జాలి అనిపిస్తుంది. పొద్దున లేస్తే ఒకటే ఉరుకులు, పరుగులు తప్ప జీవితానికి ప్రశాంతత అనేది లేకుండా పోయింది. కాటికి పోతే కాని ఈ శరీరానికి ప్రశాంతత చేకూరదేమో అని.
ఆదివారం కదా కాస్త ఎక్కువసేపు పడుకుందామని మామూలు సమయానికే మెలకువ వచ్చినా, లేవకుండా దుప్పటి ముసుగుతన్ని అలాగే పడుకున్నా. ఇంతలో మా ఆవిడ, ”ఏమండీ.. ఆ సొల్లు ఫోను (అదే సెల్లు ఫోను) ఒకటే గొంతు తెగిన మేకలా అరుస్తుంటే ఏమీ పట్టనట్టు అలా ముసుగు తన్ని పడుకున్నారు?” అంటూ లేపింది. ఇక తప్పదని, సెల్‌ఫోన్‌ తీసి చూసా, నా ప్రాణ స్నేహితుడు సుబ్బారావు కాల్‌ చేస్తున్నాడు. ఏమై ఉంటుందా అని ఫోన్‌ ఎత్తాను.
”ఏరా? ఏంటి ఇంకా నిద్దర లెగవలేదా? …” అంటూ మొదలెట్టాడు. ఓ నిమిషం కోపం వచ్చింది. అయినా తమాయించుకుని..
‘ఏమిట్రా ఇంత పొద్దున్నే!..విషయం చెప్పు..’ అన్నాను కాస్త విసుగ్గా..
‘ఏమిలేదురా మా వాడి పెళ్లి నిశ్చయం అయ్యింది..తెలుసుగా ..’
‘ఆ..మేము ఇద్దరం చూసాం ఆన్‌ లైన్లో …’
మా వాడి కొడుకు అమెరికాలో ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు. పెళ్ళికూతురు అక్కడే ఇంకో ఊళ్ళో ఉద్యోగం అట. ఇద్దరికీ ఇండియా రావటానికి వీలు పడలేదట. అందుకని ఇద్దరికీ పెళ్లి చూపులు ఆన్లైన్లో వీడియో కాన్ఫరెన్స్‌ ద్వారా జరిగింది. నాకు కూడా అంతర్జాల లింకే పంపించాడు. అమ్మాయిని చూసి ఎలా ఉందో చెప్పమని. అమ్మాయి బాగుండటంతో పెళ్లి ఖరారు అయ్యింది.
”అదేరా దానికి సంబంధించిన ప్రీ వెడ్డింగ్‌ వీడియో పంపాను రాత్రి..నీ దగ్గర నుంచి ఏమీ రెస్పాన్స్‌ లేదు…అందుకని కాల్‌ చేశా ..” అంటూ చెప్పుకొచ్చాడు.
‘రాత్రి పంపావా? చూడలేదు ..’ అంటూ ఫోన్‌లో చూసాను. వాడు అన్నట్టు అర్ధరాత్రి వచ్చినట్టుంది.
‘వచ్చిందిరా చూడలేదు ..అప్పటికే నిద్ర పోయాను ..ఇప్పుడు చూస్తాను ..’
‘ సరే చూసి చెప్పు …అన్నట్టు ..
శుభలేఖలు కుడా వాట్సప్‌ చేస్తున్నా …మరోలా అనుకోకు స్వయంగా వచ్చి పిలవలేదని..ఇంకా చాలా పనులున్నాయి’
‘ఏం ఫరవాలేదు రా ..మనలో మనకి పిలుపు లేమిటి …నువ్వు పిలవక పోయినా వస్తాను…’అంటూ ఫోన్‌ పెట్టేసాను. ‘పిలవకపోయినా వస్తాను’ అని అనటం అయితే అన్నాను కాని నాకు మనసులో ఏదో వెలితిగా ఉంది వచ్చి పిలవలేదని. మా ఆవిడ కూడా, ” పిలవని పేరంటానికి ఎలా వెళతాము? నేను రాను ..మీరు వెళితే వెళ్ళండి” అంది ముక్తసరిగా. పిలుపుల దగ్గర ఆడవాళ్ళకి మరీ పట్టింపు ఎక్కువ. ఒకప్పడు సతీ సమేతంగా ఇంటికి వచ్చి, బొట్టుపెట్టి మరీ పెళ్ళికి పిలిచేవాళ్ళు. పెళ్లి పిలుపులకే ఓ నెలరోజులు పైన పట్టేది. ఇప్పుడేముంది, దగ్గర బంధువులను ఒకరోజు స్వయంగా వెళ్ళి పిలిచి, మిగిలిన వారికి వాట్సప్‌లో పెళ్ళి కార్డులు పోస్టు చేస్తున్నారు.
అయినా నేను అన్నానని కాదు కాని, ఈ మధ్య వాట్సప్‌లో పెళ్ళి పిలుపులు ఎక్కువయ్యాయి. వాట్సప్‌లో శుభలేఖలు పోస్టుచేసి, చేతులు దులుపుకుంటున్నారు. అదేమంటే? ”మా పిలుపే అంత, మీరు వస్తే రండి లేకపోతే లేదు” అన్నట్టుంది వాళ్ళ ప్రవర్తన. మేమేమన్నా తక్కువ తిన్నామా అని వీళ్ళు కుడా వాట్సప్‌లోనే శుభాకాంక్షలు తెలిపి ఊరుకుంటున్నారు. కాస్త డబ్బున్న వాళ్ళు పెళ్ళి శుభలేఖల్ని వీడియో తీయించి, పోస్టు చేస్తున్నారు. మరికొంత మంది ప్రీ వెడ్డింగ్‌ షూటింగ్‌ చేయించి, వాటి వీడియోల్ని కూడా వాట్సప్‌లో పోస్టు చేస్తున్నారు ముందుగానే. సినిమా విడుదల ముందు టీజర్‌ విడుదల చేసినట్టు. ఏంచేస్తాం! హై టెక్కు పెళ్ళిళ్లు అనుకోవటం తప్పా.
మా వాడికి, తన కొడుక్కి పెళ్ళి ఘనంగా చెయ్యాలని కోరిక. వాడి కొడుకు పెళ్లి ఎవ్వరూ చెయనట్లు డిజిటల్‌ పెళ్లి చేస్తే ఎలా ఉంటుంది అని ఆలోచన వచ్చింది. మా వాడికి ఏదన్నా అలోచన రావాలే కానీ, దాన్ని ఆచరణలో పెట్టేస్తాడు. వెనకా, ముందూ చూడకుండా.. అనుకున్నట్లే కొంత మంది సాఫ్ట్వేర్‌ టెక్నికల్స్‌ను సంప్రదించి ఓ శుభ ముహూర్తాన డిజిటల్‌ పెళ్ళికి శ్రీకారం చుట్టాడు.
ముందుగా వాళ్ళ ఫ్యామిలీ కోసం ప్రత్యేకంగా ఓ వెబ్‌సైటు, యూట్యూబ్‌ ఛానల్‌ క్రియేట్‌చేయించి, వాటిని వీక్షించటానికి అవసరమైన లింకులు వాట్సప్‌ ద్వారా, ఎస్‌. ఎమ్‌. ఎస్‌. ద్వారా తన స్నేహితులకు, బంధువులకు పంచిపెట్టాడు.
వధూవరులిద్దరూ ప్రీవెడ్డింగ్‌ షూట్‌ కోసం న్యూజిలాండు వెళ్ళారు. వాళ్ళతో పాటు ఫోటోగ్రాఫర్లు, కొరియోగ్రాఫర్లు వాళ్ళ అసిస్టెంట్లు మొత్తం కలిపి ఓ పదిమంది వధూవరుల వెంట వెళ్ళారు. మరి వాళ్ళకూ హోటళ్ళు, భోజనాలు భారీగానే అయ్యుండాలి ఖర్చు.
న్యూజిలాండ్‌లో అందమైన ప్రదేశాల్లో సినిమాల్లో లాగా, కొరియోగ్రాఫర్ల పర్యవేక్షణలో ఆడిపాడుతుంటే వీడియోలు తీసి వాటిని వెబ్సైట్‌, యూట్యూబ్‌లో పోస్టు చేశాడు. వాటిని తప్పక చూడమని, నచ్చినట్లయితే లైకులు కొట్టమని అందరికీ సందేశం పంపించాడు.
వాటిని చూసిన బంధువులు లైకుల కంటే.. కామెంట్లే ఎక్కువ పెట్టారట. ఓ రోజు నాతో చెప్పుకుని బాధపడ్డాడు. ‘లోకమే అంత నువ్వేమీ పట్టించుకోకు’ అని సముదాయించాను. ఇంతకి నేను లైకు కొట్టానా? లేదా? అని ఓసారి తెరిచి చూసాను. ఏమి పెట్టలేదు. మళ్లీ వాడేమన్నా అనుకుంటాడో ఏమో! అని ‘బాగుంది’అని ఓ పోస్టు పడేసా అక్కడ.
”పెళ్ళికి ముందే పెళ్ళి కూతురు బరితెగించి వ్యవహరించటం.. ఏమి బాగా లేదు’ అని ఎక్కవ మంది కామెంట్లు పెట్టారట. ఈ కామెంట్లు పెట్టిన వాళ్ళు రేపు పెళ్ళికి వచ్చి, ఇంకెన్ని మాటలు అంటారో అని పెళ్ళికూతురు ”అసలు పెళ్ళి చేసుకోను పో..”అని అలిగి కూర్చుందట. దానితో పెళ్ళి కూతుర్ని ఒప్పించటానికి నానా తిప్పులు పడాల్సి వచ్చిందట. చివరకు ”లైకులు పెట్టిన వాళ్ళని మాత్రమే పెళ్లికి రమ్మని పిలుద్దాము, కామెంట్లు పెట్టిన వాళ్ళను- యూట్యూబ్‌లో పెళ్ళిని చూసి ఆనందించమని చెబుతామ”ని నచ్చచెప్పి పెళ్ళికి ఒప్పించారట. వెంకి పెళ్ళికి సుబ్బి చావంటే ఇదేనేమో…
అందుకని ఆఫ్‌లైన్‌, ఆన్లైన్‌ పెళ్ళి చెయ్యటానికి అన్ని ఏర్పాట్లు చేసాడు మావాడు. అందరికీ శుభలేఖలు వాట్సప్‌ ద్వారా పోస్ట్‌ చేసి, లైకులు కొట్టిన వాళ్ళకు మాత్రం పెళ్ళికి తప్పకుండా రావాలని విడిగా మెసేజులు పెట్టాడు. అదృష్టవశాత్తు నేను లైకు కొట్టటంతో పెళ్ళికి రమ్మని ఆహ్వానం అందింది. మిగిలిన వాళ్ళకు ”పెళ్ళి తంతు మొత్తం యూ ట్యూబ్‌లో వస్తుంది. చూసి ఆనందించండి” అని ఓ చావు వార్త అందిందట.
సరే నన్ను ఎంతో ప్రేమగా పిలిచారు కదా, పై పెచ్చు ప్రాణ స్నేహితుడు, అందుకని దూరాభారం అయినా, ట్రైన్‌ రిజర్వేషన్‌ దొరకకపోయినా, తత్కాల్లో బుక్‌ చేసుకుని మరీ వెళ్ళాను పెళ్ళికి.
ొొొ
పెళ్ళికి వెళ్ళాను అన్న మాటే కాని అసలు పెళ్లి తంతు చూడటానికే వీలు పడలా. పెళ్లి మండపం చుట్టూ వీడియోగ్రాఫర్లు, ఫోటో గ్రాఫర్లు, మీడియా వాళ్ళు అందరూ మూగి పోయారు. పైపెచ్చు వాళ్లు జారీ చేసే సూచనలకు ఒక దశలో పెళ్లి చేయించే పురోహితుడు కూడా ”పెళ్లి చెయ్యను..పో” అన్నాడు. లేకపోతే ఏమిటి? తాళి కట్టే ఫోటోలు సరిగా రాలేదని మళ్లీ తాళి కట్టించమంటే ఎవరికైనా మండుతుంది కదా. అదే జరిగింది అక్కడ.
అందుకే పురోహితుడికి కోపం వచ్చి వెళ్ళిపోదామని అనుకున్నాడు. మావాడూ, నేనూ కలిసి ఎదో సర్ది చెప్పాము. దాంతో ఊరుకున్నాడు. లేకపోతే పెళ్లి మధ్యలో ఆగిపోయేది.
‘ఇంట్లో కూర్చుని మీ గొట్టంలో (యూట్యూబ్‌) చూస్తే పోయేది. అనవసరంగా ఇక్కడ దాకా వచ్చాను’ అనిపించింది నా మనసుకు. ఇక అక్కడ వుండి చేసేది ఏమీ లేకపోవటంతో భోజనం చేసి, ఇంటి దారి పడదాము అని విందు భోజనాలు వడ్డించే హాలు వైపు నడిచాను. అక్కడ బఫే ఏర్పాటు చేసి వుండటంతో ప్లేటు కోసం చూసాను. ఎక్కడా ప్లేట్లు కనపడలేదు.
అక్కడ వున్న ఒక సర్వోత్తముడిని అడిగితే పక్క రూములో నుండి ప్లేటు తెచ్చుకోవాలని చెప్పాడు. అతని మాటలు నాకు చాలా ఆశ్చర్యానికి గురి చేసాయి. ‘భోజనాలు ఇక్కడ, ప్లేట్లు అక్కడా, ఏమిటో?’ అనుకంటూ ప్లేటు తెచ్చు కోవటానికి పక్క గదిలోకి వెళ్ళి, చూస్తే అక్కడ ఒకతను ఓ మిషను ముందు కూర్చుని బటన్‌ నొక్కుతున్నాడు.
అందులోనుంచి వచ్చే ప్లేట్‌ను అక్కడి వాళ్లకు అందిస్తున్నాడు. ఇదేదో వింతగా వుందే అని నేను వెళ్ళి అతని ముందు నిలుబడ్డా
‘ఓటిపి చెప్పండి.’అన్నాడు అతను.
‘ఓటిపినా – దేనికి? ఓటిపి’ అన్నా అయోమయంగా
‘మీదగ్గర ఓటిపి లేదా? అయితే పక్కకు జరగండి’ అన్నాడు. తెల్ల మొఖం వేసుకుని పక్కకు జరిగి నిలబడ్డా.
నా అమాయకత్వాన్ని చూసి జాలిపడిన ఒకతను, ‘సార్‌ పెళ్ళి మండపం దగ్గర క్యూ ఆర్‌ కోడ్‌ వేలాడదీసి వుంటుంది. దాన్ని స్కాన్‌ చేసి, ఓ వెయ్యి నూట పదహార్లు చదివించండి వధూవరులకు. మీకు ఓటిపి వస్తుంది’ అని సలహా ఇచ్చాడు.
‘క్యూ ఆర్‌ కోడ్‌లో చదివింపులా? వెయ్యి నూట పదహార్లా? ఇదో రకం దోపిడీనా బంధువుల దగ్గర?’ అని మనసులో అనుకుంటూ అసలు ఈ విషయంలో మావాడిని అడగాలని పెళ్ళి మండపం వైపు నడిచాను.
”పెళ్ళికొచ్చే బంధువులు వధూవరులకు తమ తాహతుకు తగ్గట్టుగా కానుకలు ఇవ్వటం రివాజు. అంతేకానీ ఇలా పెళ్ళికి వచ్చిన వాళ్ళ చేత నిర్బంధంగా చందాలు కట్టించటం ఏమిటి?” అని అక్కడ వున్న వాళ్ళు గుసగుసలాడటం నా చెవిని దాటిపోలేదు. ఈ విషయం మా వాడి చెవిలో వేద్దామనుకున్నా కానీ, వాడి బిజీలో వాడున్నాడు. వాడి మొఖం చూస్తే నాకు జాలి వేసింది. వాడిని ఇప్పుడు ఎందుకు ఇబ్బంది పెట్టటం అని ఊరుకున్నా.
ఏం చేస్తాం, అప్పటికే సూర్యడు నడినెత్తికి ఎక్కాడు, కడుపులో ఎలుకలు రన్నింగ్‌ రేసు చేస్తున్నాయి. ఆకలి దంచేస్తోంది. సరే నా ప్రాణస్నేహితుడి కొడుకే కదా అని, అక్కడ మండపానికి వేలాడదీసిన క్యూ ఆర్‌ కోడ్‌ స్కాన్‌ చేస,ి ఓ రూ.1116/- చదివించా. వెంటనే నాకు ఓటిపి వచ్చింది. ఓ టి పి తో పాటు ఓ మెసేజ్‌ కూడా వచ్చింది. ఆ మెసేజ్‌ చూసి నవ్వాలో, ఏడవాలో తెలియలేదు.
‘మా పెళ్ళికి వచ్చి మమ్ములను దీవించి, మాకు మీరు ఇచ్చిన కానుక ఎంతో విలువైనదిగా భావిస్తున్నాము. ధన్యవాదాలు’. ఇది మెసేజి సారాంశం. ఆకలి దంచి కొడుతుండటంతో పరుగు లాంటి నడకతో వెళ్లి ఓటిపి చూపించి, ప్లేటు తీసుకుని, బఫే చెయ్యటానికి ముందుకు నడిచాను. అక్కడ బఫే చేస్తున్న ఒకాయన తన ఫోన్లో ఎవరికో ”ఓటిపి పంపించాను. వచ్చిందా” అని అరుస్తున్నాడు.
‘అదేమిటి ఇక్కడ విందు భోజనాలు పెడుతుంటే ఎక్కడకో ఓటిపి పంపుతున్నాడు..’ అని అనుకుంటూ కుతూహలం ఆపుకోలేక ‘ఇక్కడ భోజనాలు వడ్డిస్తుంటే, ఎవరికో మీరు ఓటిపి పంపుతున్నారు? ఎందుకు?’ అని అడిగాను. అతను సమాధానం ఇచ్చేలోపే, ఫోన్‌లో అవతలి వ్యక్తి ”వచ్చింది.. కానీ పని చెయ్యట్లా” అంటున్నాడు.
నాకు నవ్వు ఆగలేదు. ఇలాంటి వ్యక్తులు కూడా ఉంటారా? అనుకుంటూ, ‘సార్‌ ఓటిపి ఒకసారే పని చేస్తుంది, వెళ్లి మళ్లీ చదివింపు ఇచ్చి రండి’ అన్నాను. అతను నావంక ఎగా, దిగా చూస్తూ అవతలికి వెళ్ళాడు.
భోజనం చేసి వెళుతూ మావాడికి చెప్పి వెళదామని వెళ్ళా. ‘భోజనం చేశావా ..’అని వాడు పలకరించాడు.
‘ఎలా చేస్తాను ఓటిపి లేకుండా?’ అని అందామని అనుకుని తమాయించుకున్నా.
‘అందర్నీ పెళ్ళికి పిలిస్తే చదివింపులు ఎక్కువ వచ్చేవిగా’ అన్నా అప్పటికీి ఉండ బట్టలేక.
”అబ్బే అదేమీ ఇబ్బంది లేదు.పెళ్ళికి రాలేని వాళ్ళు, రాని వాళ్ళు, ఆన్‌ లైన్లో గూగుల్‌ పే ద్వారా చదివింపులు చదివించే ఏర్పాటు చేసాము” అన్నాడు. ఆ మాటలకు ఆశ్చర్యపోవటం నా వంతు అయ్యింది.
‘మరి వాళ్లకు భోజనాలు ..’ అన్నాను
”వాళ్ళు ఆన్‌లైన్లో చదివించటం ద్వారా ఓటిపి వస్తుంది” అంటూ చెప్పుకొచ్చాడు.
‘అర్ధమయ్యింది. ఆ ఓటిపితో వాళ్ళు, వాళ్ళకు కావల్సిన ఐటమ్స్‌ స్విగ్గిలో కానీ, జొమాటోలో కానీ తెప్పించుకోవచ్చు. అంతేనా?’ అన్నాను.
”భలే పట్టేసావు రా… నువ్వు చెప్పినట్టే ఆ ఏర్పాటు కూడా చేసాము” అన్నాడు సంతోషంగా.
‘నేనే అనవసరంగా ఛార్జీలు పెట్టుకుని పెళ్ళికి వచ్చాను. అదే ఆన్‌లైన్‌లో పెళ్ళి తంతు చూసి, ఆ చదివింపు ఏదో గూగుల్‌ పే చేస్తే సరిపోయేది. కనీసం ఛార్జీలన్నా మిగిలేవి’ అని అనుకుంటూ బిక్క మొఖం వేసుకుని ఇంటి దారి పట్టాను.

– ఈ. శ్రీనివాసరెడ్డి
7893111985