ఆ రోజు ఉదయమే ఉరుములు, మెరుపులతో చిన్నగా మొదలైన వాన క్రమక్రమంగా పెరుగుతూ బలమైన గాలులను జత కలుపుకుని భారీ వర్షంగా మారి ఇళ్ళకూ, చెట్లకూ అన్నిటికీ అభ్యంగన స్నానం చేయిస్తోంది. సుమారు మూడు గంటల నుంచీ ఏకధాటిగా కురుస్తూ ఎక్కడి వాళ్ళను అక్కడ బందీలను చేసింది. కర్ఫ్యూ విధించినట్లు వీధులన్నీ నిర్మానుష్యంగా మారిపోయాయి. డ్రైనేజీ కాలువలు పొంగడంతో రోడ్లు మురికినీటి కాసారాలుగా మారిపోయాయి. చుట్టుపక్కలే పిడుగులు పడుతున్నాయేమో అన్నట్లు చెవులు దద్దరిల్లుతున్నాయి. బ్రహ్మాండమయిన ఆ వర్ష ప్రభావానికి కొన్ని చెట్లు కూలిపోయాయి. కొన్ని కరెంటు వైర్లు తెగిపోతున్నాయి. కొన్ని స్తంభాలు పడిపోతున్నాయి.
డబ్బున్న మారాజులకయితే జోరున వర్షం కురిసినా, ఫెళ్ళున ఎండ కాసినా ఏమీ తేడా జరగదు. చీమ తలకాయంత బాధ కూడా ఉండదు. వారి అన్ని కార్యక్రమాలు యథావిధిగా జరిగిపోతుంటాయి.. ఏ లోటూ లేకుండా. కానీ, రోజు కూలీతో జీవనం గడుపుకునే బీదాబిక్కీ జనాలకు పొద్దున్నే మొదలయ్యే వాన ప్రాణ సంకటం. పెద్ద గుదిబండ. ఆ రోజు చాలా కట్టుబడి పనులు ఆగిపోతాయి. అందువల్ల కూలీ ఇవ్వరు. అప్పు కూడా దొరక్కపోతే ఇక ఆరోజుకి గాలిని భోంచేస్తూ కడుపులోకి కాళ్ళు ముడుచుకొని పడుకోవడమే వాళ్ళకు మిగులుతుంది. ఇక ఏమీ తోచక ఆ వాడలోని మగవాళ్ళు టీ దుకాణం వున్న ఒక పాకలోకి చేరి కొందరు చుట్టలూ, బీడీలూ తాగుతూ కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు. మరికొందరు పులి- మేక ఆట ఆడుకుంటున్నారు.
ఒక గంట గడిచాక వర్షం కొద్దిగా తగ్గి, సన్నగా చినుకులు పడుతున్నాయి. అప్పుడు అక్కడికి ధడ్ధదడ్మని పెద్దగా శబ్దం చేసుకుంటూ, బురద నీళ్ళు ఎగజిమ్ముకుంటూ వస్తాదుల్లాంటి ఇద్దరు మగవాళ్ళున్న బుల్లెట్‌ బండి ఒకటి వచ్చి ఆగింది. ‘ఇదుగో తాతా బక్క సత్యంగాడిల్లు ఎక్కడీ’ అంటూ అడిగాడు బండి డ్రైవ్‌ చేస్తున్న గళ్ళ చొక్కా వాడు చుట్ట కాల్చుకుంటున్న ఒక వృద్ధుణ్ణి.
‘ఇల్లిదిగో ఈ పక్క పాకే’ అన్నాడతను నోటిలోని చుట్టను తీస్తూ.
‘అరేరు వాణ్ణి లాక్కుని రారా!’ అంటూ గళ్ళచొక్కా వాడు బండి వెనక కూర్చున్న తుమ్మమొద్దు లాంటి వాడికి ఆర్డరేశాడు. అందుకోసమే ఎదురుచూస్తున్నట్లు తుమ్మ మొద్దు చటుక్కున బండి దిగి, గబుక్కున పాక లోకి దూరి, కుక్కి మంచంలో పడుకొని వున్న సుమారు ఇరవయ్యేళ్ళ బక్కసత్యాన్ని బరబరా బయటకు ఈడ్చుకుంటూ వచ్చాడు. పేరుకు తగినట్లే చీపురు పుల్లకు కాళ్ళూ, చేతులూ తగిలించినట్లుగా ఉన్నాడు బక్క సత్యం.
‘ఏరా ఒళ్ళు బలిసిందా? కళ్ళు నెత్తికెక్కాయా? అప్పు తీసుకుని ఎన్నాళ్ళయింది? రెండు నెలల్లో అప్పు తీర్చేస్తానన్నావు? మూడు నెలలయింది.
ఇంతవరకూ అసలూ లేదు. వడ్డీ కూడా లేదు. కబురు చేసినా రావు. ఏం పొగరు తలకెక్కిందా? వేషాలేస్తున్నావా?’ గుడ్లురుముతూ గర్జించాడు గళ్ళచొక్కా.
‘లే..లే.. లేదన్నా తొందరగానే ఇచ్చేస్తానన్నా. ఒంట్లో బాగుంటం లేదన్నా. పనిక్కూడా పోవట్లేదు. పనికెళ్ళగానే తెచ్చిచ్చేస్తానన్నా’ బతిమాలాడు సత్యం.
‘కబురు చేసినప్పుడు వచ్చి ఆ సంగతి చెప్పాలి. ఇప్పుడు మేము పన్లు మానుకుని వస్తే దొంగ వేషాలేసి మాయపుచ్చుదామను కుంటున్నావా?’ కొట్టడానికన్నట్లు మీదిమీదికి వస్తూ అరిచాడు తుమ్మమొద్దు.
‘దొంగవేషాలు కాదన్నా. అమ్మతోడు. నిజమన్నా. ఒంట్లో అసలు బాగోటం లేదన్నా’
‘మళ్ళీ అదే కూత కూస్తున్నావు గాడిద కొడకా!’ అంటూ సత్యం చెంప మీద లాగిపెట్టి కొట్టాడు గళ్ళచొక్కా.
అసలే ఉసూరు మంటున్న సత్యం ఆ దెబ్బకు విసురుగా వెళ్ళి, బురదనీళ్ళల్లో పడ్డాడు. ఈ గలాటా విని సత్యం తల్లి పాకలోంచి పరుగున వచ్చింది. ‘అయ్యో నా కొడుకో!’ అంటూ… సత్యాన్ని లేవదీస్తూ.. ‘అయ్యా! నిజమయ్యా. వాడికి జ్వరం విడవకుండా వస్తోంది. గవర్నమెంట్‌ ఆస్పత్రికి పోయి, మందులు తెచ్చుకుని, వేసుకుంటున్నా తగ్గట్లేదయ్యా. జ్వరం తగ్గగానే మీ అప్పు మొత్తం తీర్చేస్తామయ్యా’ అంటూ గళ్ళచొక్కా వాడి కాళ్ళు పట్టుకోబోయింది ఆమె.
‘ఆపవే దొంగముం..! నీ నక్క వినయాలు. పిల్లికి ఎలుక సాక్ష్యమంట. ఇద్దర్నీ కలిపి నాలుగు ఉతికితే రాల్తాయి డబ్బులు’ అంటూ తుమ్మమొద్దు- సత్యం వాళ్ళమ్మను కూడా కొట్టబోయాడు.
‘ఏంటయ్యా బతిమాలుతున్న కొద్దీ ఇంకా రెచ్చిపోతున్నారు. వాళ్ళు చెప్పేది అబద్ధం కాదు. ఎన్ని మందులు వాడినా వాడికి జ్వరం తగ్గట్లేదు. అంతేకాదు, మొన్నే వాళ్ళు నాన్న చచ్చిపోయాడు. ఇంకా దినకర్మలు కూడా కాలేదు’ అన్నారు చుట్టా, బీడీ గ్రూపువాళ్ళు.
‘వాళ్ళ మాటలు లెక్కచెయ్యనట్లు అవన్నీ ఎవడిక్కావాలి? మా డబ్బు మాకు కట్టకపోతే ఎముకలు సున్నం చేసేస్తాం!’ అంటూ తుమ్మ మొద్దు సత్యం వీపు మీద పిడిగుద్దులు గుద్దాడు.
పులి పంజాకు చిక్కిన లేగదూడలా, పిల్లి నోటికి అందిన ఎలుకలా వణికిపోతున్నాడు సత్యం. ఆ రాక్షసుల బారి నుండి కొడుకుని ఎలా కాపాడుకోవాలో అర్థంకాక నిస్సహాయంగా కన్నీరుపెడుతోంది సత్యం వాళ్ళమ్మ.
‘ఏందయ్యా చెప్తున్నకొద్దీ మరీ రెచ్చిపోతున్నారు? డబ్బున్నప్పుడు తీరుస్తాడ్లే మీ అప్పు. ఇప్పుడు మర్యాదగా వెళ్ళిపోండి. ఆడి మీద మరొక్క దెబ్బ పడినా మీరీడనించి మామూలుగా పోరు’ అన్నారు గట్టిగా పులి జూదం వాళ్ళు. చుట్ట, బీడీ గ్రూపువాళ్ళు వాళ్ళకి సపోర్టుగా లేచి నిలబడ్డారు.
”బలవంతమైన సర్పమైనా చలిచీమల చేత చిక్కి చస్తుందని” శతకారుడు చెప్పినట్లు సత్యంతో వున్న సంఖ్యాబలం చూసి గళ్ళచొక్కా, తుమ్మమొద్దు కాస్త వెనక్కి తగ్గారు. బండి దగ్గరికి వెళ్ళి ‘రేరు సత్తిగా అందరూ చెప్తున్నారని ఆగాము. లేకుంటే ఇవ్వాళ నీ తోలు తీసేవాళ్ళం. కానీ మరో పదిరోజుల్లో అసలూ, వడ్డీ కలిపి తీసుకురాకపోతే నిన్నప్పుడు ఆ దేవుడు కూడా కాపాడలేడు’ అంటూ పెద్దగా అరుస్తూ బండి వెనక్కి తిప్పుకుని స్పీడుగా వెళ్ళిపోయారు వాళ్ళిద్దరూ. అప్పటికి వర్షం కొద్దిగా తగ్గి, సన్నగా చినుకులు పడుతున్నాయి.
***************************************
సంధ్యాసమయం.. ఆరోజున పగలంతా పెళ్ళున ఎండ కాసింది. మనుషుల దుష్ట ప్రవర్తన చూడలేనట్లు కందిన ముఖంతో పడమటి కొండల్లోకి పారిపోతున్నాడు సూరీడు. అదొక పాష్‌ లొకాలిటి. విశాలమైన రోడ్లు, ఆకర్షణీయమైన చెట్లు, బ్రహ్మాండమైన భవంతులతో వున్న ఆ పరిసరాలన్నీ భాస్కరునికి వీడ్కోలు చెబుతూ పసిడి కాంతులతో మెరిసిపోతున్నాయి.
అప్పుడే రయ్యిమంటూ ఆ వీధిలోకి దూసుకొచ్చిందొక బెంజ్‌కారు. ప్రొఫెసర్‌ పరమేశ్వరరావు గారి ఇంటిముందు ఠీవిగా ఆగింది. అందులోంచి సెల్ఫోన్‌లలో మాట్లాడుతున్న తెల్లని బట్టల బడాబాబులు ఇద్దరూ, వాళ్ళ సెక్యూరిటీ గార్డులు మరో ఇద్దరు దిగారు. విసురుగా గేటు తోసుకుంటూ నలుగురూ లోపలకు నడిచారు. ఆ తర్వాత లోపలి నుంచి పెద్ద పెద్ద అరుపులూ, కేకలూ కొద్దిగా గడువు ఇవ్వమంటూ పరమేశ్వరరావు బతిమిలాటలూ చాలాసేపు విన్పించాయి.
ఈ పక్క ప్యాలెస్‌ వాళ్ళూ, ఆ పక్క భవనం వాళ్ళూ, ఎదురుగా ఉన్న విల్లాలవాళ్ళూ సినిమానో, టీవీ సీరియలో చూస్తున్నంత ఆసక్తిగా, ఆరాటంగా తొంగి తొంగి చూడసాగారు.
ఇంతలో ఏం జరిగిందో ఏమో ఒక సెక్యూరిటీ గార్డు వరండాలోకి వచ్చి అక్కడ వున్న ఫర్నిచర్ను ధ్వంసం చెయ్యడం మొదలుపెట్టాడు. మరొకడు ఇంటి ఆవరణలో చక్కగా విరబూసిన పూలతో వున్న కుండీలను బద్ధలు కొడుతూ.. అందంగా ఆకర్షణీయంగా అల్లుకున్న పూలతీగలను తెంపెయ్యసాగాడు.
‘అయ్యో.. అయ్యయ్యో పూలమొక్కలు.. నా పూలమొక్కలు..!’ అంటూ పరుగున వచ్చిన పరమేశ్వరరావు భార్య వాళ్ళను అడ్డుకోబోయింది.
‘ఏమే.. మా దగ్గర ఎనభై లక్షలు తీసుకుని ఎన్నాళ్ళయింది? ఇంతవరకూ నయాపైసా వడ్డీ కూడా కట్టకపోయినా నీకు బాధ లేదు. నీ పూలమొక్కలు పీకేస్తే నీకు అంత బాధొచ్చిందా?’ అంటూ తెల్లబట్టల వాడొకడు ఆమె జుట్టు పట్టుకుని వీధిలోకి ఈడ్చుకు వచ్చాడు.
ఆమె బోరు బోరున ఏడుస్తూ కన్నీరు పెడుతుంటే చాటుమాటు ప్రేక్షకులందరూ చటుక్కున మాయమైపోయారు. అతని పట్టు నుండి భార్యను విడిపించబోయిన పరమేశ్వరరావునీ తిడుతూ ఆయన నడుము మీద గట్టిగా తన్నాడు వాళ్ళల్లో ఒకడు. ఆ విసురుకి ఆయన రోడ్డు మీద బొక్కబోర్లా పడిపోయాడు.
యూనివర్సిటీ ప్రొఫెసర్‌గా అందరి గౌరవాభిమానాలు అమితంగా పొందిన ఆయన ఆ ముష్కరుల చేతిలో ఘోరంగా అవమానింపబడటం చూసి, ఆయన భార్య తట్టుకోలేకపోయింది. మేడ మీదకు వేగంగా వెళ్ళిపోయిన ఆమె.. మూడవ అంతస్తు నుంచి కిందకు దూకేసింది. ”కెవ్వు” మంటూ ఆమె పెట్టిన కేక ఆ పరిసరాల్లో ప్రతిధ్వనించింది. మరుక్షణం బెంజ్‌కారు అక్కడి నుంచి దూసుకెళ్ళిపోయింది.
– కోపూరి పుష్పాదేవి
9440766375
