తిమిరం కురిసిన రాతిరిని కరిగించే
లేలేత రవి కిరణాల నులివెచ్చని స్పర్శను నేను
అమాయకపు బాలల పొత్తములో ఒదిగిన
సుతి మెత్తని నెమలీకను నేను
విరిసిన అరవిందాల ఆకు పొత్తిళ్ల జారే
అంబువునే నేను
శరత్‌ జ్యోత్స్నా ధారలు గ్రోలిన
ధవళ వర్ణ చలువ రాతిని నేను
వడివడిగ దూకే జలపాతాల
సొగసైన నీటి తుంపరను నేను
ఎండా వానా ఏకమైన ఆకసాన
విరిసిన హరివిల్లునే నేను
పచ్చని పచ్చికబయళ్లలో అందగించిన
మెత్తని ఆరుద్ర పురుగునే నేను
విరితోటను గుభాళించే
పూబాలల తావినే నేను
మానవాళి మనుగడకై
బిరబిర సాగే మేఘ శకలాన్ని నేను
నెర్రెలు విచ్చిన ఇల గొంతును తడిపే
తొలకరి చినుకునే నేను
శిశిరానికి వీడ్కోలు పలికే ఎండుటాకునే నేను
వసంతాన్ని స్వాగతించే నవ పల్లవమే నేను
వికృతిని దర్శించని ప్రకృతినే నేను
అభ్యుదయం సిరాను అక్షరాల్లో గుమ్మరిస్తూ
కరుడు కట్టిన ఛాందసభావాలు వీడని
కవిని నేను!
కలాలను ఖండించే బలాన్ని నేను
పవిని నేను.. అలుపెరుగని కవిని నేను!
– లలితా వర్మ, 9949672671
